Czas na pisanie!

Warto pisać o swoich doświadczeniach.

   Pytanie dlaczego? Po co? Dla kogo? Dla siebie i zarazem dla innych. Pisanie o swoich doświadczeniach zdobytych na studiach, w pracy, w przedsięwzięciach, na wolontariatach. Pisanie o tym, czego dowiadujemy się, jakie zdobyliśmy kompetencje, jak wykorzystywać chociażby metody nauczania i w jakich sytuacjach. Jakie są nasze pierwsze kroki i jak je rozwijamy. Może to nam dać możliwość poukładania sobie zebranych informacji, możemy pisać dla samego dzielenia się z innymi, aby też każdy mógł korzystać z naszego doświadczenia i lat ciężkiej pracy. Może to też być dla nas pewnego rodzaju ciekawostka: Jak to było kiedy dopiero zaczynałam, zaczynałem? Jakie popełniałam błędy? Jak reagowałem na nowe sytuacje? Pisanie o swoich doświadczeniach pomoże nam również być na bieżąco z nowymi informacjami, które niemalże każdego dnia wchodzą w życie, a nie sposób ot tak nadrabiać wszystko mając jeszcze dużo innych zajęć. Publikacje pomogą nam wznieść się ponad przeciętność.

   Tylko jak tego dokonać? Wbrew pozorom, mamy mnóstwo możliwości, zaczynając od tradycyjnych metod, czyli pisanie artykułów do gazet czy konferencje. Można korzystać z prototypowych narzędzi, nagrywać swoje wykłady i umieszczać je na stronie internetowej (swojej, szkoły, uczelni lub tak powszechnej jak YouTube). Kolejne to pisanie raportów z badań lub to, które ja tutaj Wam prezentuję: pisanie bloga, pamiętnika. Dzięki temu każdy może dowiedzieć się czegoś nie tylko o mnie i moich doświadczeniach, ale również o tym, co dzieje się na uczelni, w Polsce, o warsztatach i szkoleniach.

   Upowszechnianie swoich dokonań, dzielenie się doświadczeniem jest ważnym elementem bycia pedagogiem. I nie tylko pedagogiem, gdyż każdy, dzięki pisaniu, nie będzie nudził się na własnych zajęciach lub w pracy. Zawsze nadarzy się okazja do stworzenia czegoś nowego, unikalnego czy innowacyjnego, czym zaskoczy się swoich współpracowników, studentów lub uczniów.

Nie popadajmy w rutynę!